eg har vanskelig for å bestemme meg for om eg lika eller hata melankoli. begge deler. det e fryktelig deilig av og til. feks når ein sitte på ein buss i høstmørket og ein perfekt sang kjem. eg kan ikkje få sagt det mange nok gangar: det beste eg veit e når ein sang berre seier fullstendig KLIKK med situasjonen og humøret mitt, og eg berre får lyst å bli der eg e og aldri bli ferdig med akkurat DET øyeblikket. sånn var det på fredag, då eg satt på bussen frå fyllingsdalen til sentrum, og så kom sangen "maybe this christmas" med Ron Sexsmith. i was happy then :) så happy at eg tok bussen mykje lenger enn eg skulle, og måtte gå heim lenger enn eg trengte.
høstmørke, buss, musikk, lys frå byen, fredag...... EQUALS niceness.
denne veka har vore så utrulig fin. måtte den som kjem no bli endå finare :) men eg kjenner meg altså litt melankolsk. mest fordi den fine veka er over, og mest fordi det er høst. og litt fordi ting ikkje alltid blir som ein vil. eller fordi ein gruar seg til ting som kanskje skjer. eller ikkje skjer.
"she looks like the real thing, she tastes like the real thing...my fake plastic love."
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar