coulda woulda shoulda

eg BURDE skrive oppgave og/eller lese pensum.
men så sitte eg her og ler av denna istaden, nåkke som er mykje meir festlig.

det ekje rart eg skal bli sosiolog, når ein ser på familien min. vi e ein samfunnsanalytisk gjeng. til frukost diskutera vi homofile sine rettighetar og religion. til kvelds diskutera vi black metall som fenomen, og diverse psykologiske mekanismar. vi lika å tru at vi e ekstremt intelligente tydeligvis. men ellers sitte vi stort sett og glor på tv og ete snop. og drikke vin.

i går hadde eg ein dårlig dag, og sa til mamma og pappa at dei ikkje skulle mase og være voldsomme, for då kom det til å klikke for meg. og så var det sjølvsagt akkurat det dei gjorde. "ke du e so SUR fø i daaag då?!?!?!?" "ååå, e da DEFOR du e så sur?!?!?!" tingen var jo at det ikkje var nåkken grunn til at eg var sur. og nettopp derfor ville eg at dei skulle la det forbigå i stillhet. nåkke som tydeligvis er umulig viss du er forelder. så da måtte eg ta runde to, og sei "eg sa dikka IKKJE skulle voldsomisere alt, og no e det akkurat det dikka gjør!" (vakje voldsomisere eit bra ord forresten? eg har laga det sjøl). då lo dei litt av meg, og tok hintet, faktisk. og lot meg være sur i fred og ro, til og med mens vi gjekk ein lang tur. det satte eg pris på, så da blei eg glad igjen. så trøste-shoppa eg den her, siden den uansett var på salg, og så var det tid for påskekrim og alt for masse snop. og ein øl.

jesus, for eit liv.